MIJN KINDEREN
Uiteraard zijn kinderen nooit een bezit voor een ouder. Het gaat hier dus over kinderen die toevallig uit mijn zaad zijn geboren en waarschijnlijk vele trekken en kenmerken van mij in zich mee zullen dragen. Eigenlijk is er natuurlijk maar 1 vader voor mij die van het grootste belang is en dat is de vader in de Heilige Geest die in een ieder kan komen wonen als de Werkelijke Liefde. Noem het dus maar God, Jezus of de Heilige geest als de werkelijke Vader voor een ieder. En ieder mens kan zich beseffen een kind van de Vader der werkelijke liefde te zijn.
MY CHILDREN
Of course, children are never a possession to a parent. So, these are children who happened to be born from my seed and will likely carry many of my traits and characteristics within them. In reality, there is only one father who is of the utmost importance to me, and that is the Father in the Holy Spirit who can come to dwell in everyone as Real Love. So, call it God, Jesus, or the Holy Spirit as the true Father for everyone. And every person can realize they are a child of the Father of real love.
Mensen kunnen de weg van de haat volgen.
Maar haat zal nooit liefde opleveren voor degene die zich er in uiten en dus nooit een positieve liefdevolle groei opleveren.
Dit kan zelfs ongemerkt ontstaan bij mensen die hierin opgegroeid zijn. Ik wil bidden voor deze mensen.
People can follow the path of hate.
But hate will never yield love for those who express it, and therefore will never lead to positive, loving growth.
This can even develop unnoticed in people who grew up in this environment. I want to pray for these people.
MIJN KINDEREN zag ik vele jaren als MIJN LEVENDOEL.
Hier schreef ik kortgeleden het volgende over:
Mijn vraag: wat is een levensdoel?
Mijn antwoord:
Een levensdoel is een doel dat je kunt vinden om te leven.
Zonder doel kan je leven zinloos zijn en kan het je zelfs in een staat van zelfdoding brengen.
Net zoals ik op 16-jarige leeftijd bij mijn eigen broer Peter deed ervaren. Vanaf dat moment ben ik mij bewust gaan bezighouden met de belangrijkheid van een levensdoel.
Ik ging vrijwilligerswerk in kindertehuizen doen en uiteindelijk zelfs voor 40 jaar werken als professioneel begeleider in de zorg door heel Nederland.
Ik wilde zorgen dat mensen in Nederland hun levensdoel konden vinden en nooit meer zouden verliezen.
Omdat ik hier blijkbaar bedreven in werd, mocht ik dit doen door heel Nederland, vaak in een 1 op 1 begeleiding.
Ook wilde ik mijn eigen kennis om mensen goed bij te staan vergroten en richtte ik me niet alleen op woorden, maar ook op klank, beeld en beweging.
Kort gezegd: het samengaan van de 4 belangrijke vormen van communicatie om ons leven werkelijk zinvol te maken.
De belangrijkheid hiervan zie je natuurlijk vooral wanneer er een communicatie uitvalt, zoals blindheid, doofheid of soms zelfs beiden.
Of anders misschien wanneer mensen woorden of gebaren niet goed kunnen begrijpen, misschien door een verstandelijke beperking.
Al deze verschillende groepen, heb ik mogen en kunnen begeleiden, vooral omdat ik geleerd had dat ogenschijnlijke tekortkomingen (bijvoorbeeld: doof of blind zijn) juist konden worden ondervangen door andere goed ontwikkelede communicatiemiddelen.
Toen ik in 1987 net was afgestudeerd aan de kunstacademie in Enschede, wilde ik in een groot oud ziekenhuis in Amsterdam gaan wonen. Dit bleek het gebouw waar toevallig ook mijn eigen moeder was geboren en waar op dat moment voornamelijk kunstenaars woonden.
In 1988 werd ik tijdens een theaterbezoek op 2e kerstdag, opeens zeer sterk verliefd op een actrice in een poppentheater.
Ik zocht contact met haar en we kwamen tot elkaar.
Voor 15 jaar waren wij onafscheidelijk verbonden.
Een “levensdoel” leek ermee even in vervulling te zijn gegaan en na 10 jaar wilden we graag kinderen.
We kregen 2 prachtige kinderen.
Heel even voelde ik me toen de gelukkigste man van de hele wereld.
Maar toen kwam er zeer plotseling een einde aan dit ogenschijnlijke “levensdoel”. Het ontstond doordat ik, zonder het me werekelijk te beseffen, plotseling een zeer pijnlijke snaar van mijn schoonmoeder aanraakte.
Een jaar later (2004) bleek dit zelfs voor mijn toenmalige vrouw, een zeer pijnlijke snaar te zijn geweest. Ik begreep toen iets beter waarom ik sinds 2003 nooit meer als daarvoor met vrouw en kinderen kon leven. Werkelijk niets meer bleek meer op de oude manier door te kunnen gaan. Noodgedwongen moest ik in 2003 al op zoek gaan naar het hart van de werkelijke liefde.
Waar is het hart van: DE WERKELIJKE LIEFDE?
Bestond er een werkelijke liefde die tevens het levensdoel kon zijn?
DE HARTENKRANT als levensdoel
Het uitvoeren van dit hartenproject heeft heel erg veel voor mij kunnen betekenen.
Ik exposeerde zelfs in die tijd in de drukkerij met veel van mijn kunstwerken.
Door toedoen van het grote conflict, mocht ik vrijwel mijn hele salaris over maken op de aflossing van een huis.
Een huis waar ik zelf notabene uitgezet kon worden onder bedreiging van de politie.
Met veel moeite lukte het mij om een kamertje te gaan huren bij kunstenaarsvrienden in Amsterdam-Noord.
Wanneer ik naar mijn huis ging om mijn kinderen te mogen bezoeken, heb ik verschillende keren op een camping moeten slapen en kon het zelfs door ” zogeheten advocaten” geregeld worden dat zelfs mijn toenmalige schoonouders (met wie het conflict begonnen was) mijn verblijf in notabene mijn eigen huis mochten gaan “begeleiden”
Van begeleiding was dus werkelijk geen enkele spraken en mij werd tevens tijdens het verblijf vaak de huid vol gescholden.
Mijn zoontje van amper 4 jaar, werd al voor onze scheiding van zijn school afgehouden door de moeder, gewoon omdat ze gek werd in de stad Zoetermeer (de stad die ze dus niet voor niets ontvlucht bleek te zijn) en zelfs na korte tijd na mijn vertrek, voor een 2e keer van zijn school afgerukt en toen zelfs nog (binnen een jaar) voor de 3e keer door zijn zogenaamd liefhebbende moeder van zijn school afgehaald.
Uiteraard hebben dit soort acties tot heel veel geleid. Uiteindelijk ben ik gestopt met iedere betaling voor het huis waar ik niet meer in mocht wonen, om zo in ieder geval nog een klein beetje te kunnen behouden om te kunnen blijven overleven.
De hartenkrant die ik mijn zoontje in die tijd persoonlijk nog heb willen overhandigen, bleek onder zijn ogen te worden verscheurd. Toch bleek deze krant onder meerdere redenen een groot succes te kunnen worden naar mijn nieuwe zoektocht naar werkelijke liefde.
HET PERSOONLIJK VERSPREIDEN VAN DE HARTENKRANT
BRACHT MIJ TOT WERKELIJKE LIEFDE
Bij het uit willen geven van een hartenkrant betrok ik niet alleen mijn bevriende (internationale) medekunstenaars in de Hartenkrant, maar ook mijn collega’s van de drukkerij in Diemen waar ik toen nog werkte. En deze hielpen me niet alleen met ontwerp van de krant en uitvoeren ervan, maar ook met de mogelijkheid om een hele grote schilderijententoonstelling te realiseren.
Tevens hielp een aardige collega mij met het maken van een persoonlijke website van mijn teken -en schilderwerk en werd ik door dezelfde Collega (uit Hong Kong), verwezen naar het netwerk van ”FRIENDSTER.” Dit was de voorloper van het bekende “FACEBOOK”.
Dit netwerk bracht mij uiteindelijk naar de “WERKELIJKE LIEFDE”, en dat helemaal aan andere kant van de wereld.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over 2 hartenkranten die ik graag persoonlijk aan 2 hele bijzondere Nederlandse kunstenaarswilde overhandigen.
Deze beiden kunstenaars verwezen mij vreemd genoeg naar een pad van de WERKELIJKE LIEFDE.
En na jarenlang verzoek van de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag, ben ik uiteindelijk tientallen digitale gratis hartenkranten gaan uitgeven. Ook deponeerde ik nog een stapel hartenkranten bij de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag.
Zie: https://hartenkrant.jouwweb.nl/
For many years, i saw MY CHILDREN as PURPOSE OF LIFE.
I recently wrote the following about this:
My question: What is a purpose in life?
My answer:
A purpose in life is a purpose you can find for living.
Without a purpose, your life can be meaningless and even can lead you to suicide.
Just as I experienced with my own brother Peter at the age of 16. From that moment on, I consciously began to consider the importance of a life purpose.
I started volunteering in children's homes and eventually worked for 40 years as a professional caregiver in healthcare throughout the Netherlands.
I wanted to ensure that people in the Netherlands could find their purpose in life and never lose it again.
Because I apparently became adept at this, I was allowed to do this throughout the Netherlands, often in one-on-one support.
I also wanted to expand my own knowledge of how to best support people, and I focused not only on words, but also on sound, image, and movement.
In short: the integration of the four important forms of communication to make our lives truly meaningful.
The importance of this is, of course, especially evident when communication breaks down, such as due to blindness, deafness, or sometimes even both.
Or perhaps when people have trouble understanding words or gestures, perhaps due to an intellectual disability.
I have been able to guide all these different groups, especially because I had learned that apparent shortcomings (for example: being deaf or blind) could be overcome by other well-developed means of communication.
When I had just graduated from the art academy in Enschede in 1987, I wanted to live in a large old hospital in Amsterdam. This happened to be the building where my own mother was also born, and where, at the time, mainly artists lived.
In 1988, during a theater visit on Boxing Day, I suddenly fell deeply in love with a puppet actress.
I contacted her, and we connected.
For 15 years, we were inseparable.
A "life's purpose" seemed to have been fulfilled for a while, and after 10 years, we wanted children.
We had two beautiful children.
For a brief moment, I felt like the happiest man in the world.
But then, very suddenly, this apparent "life purpose" came to an end. It happened because, without really realizing it, I suddenly touched a very painful chord in my mother-in-law.
A year later (2004) this turned out to be a very painful chord, even for my then-wife. I then understood a little better why, since 2003, I had never been able to live with my wife and children as before. Absolutely nothing seemed possible anymore in the old way. I was forced to start looking for the heart of real love in 2003. Did real love exist that could also be the purpose of life?
Where is the heart of: REAL LOVE?
Was there a real love that could also be the goal of life?
THE HEART NEWSPAPER as a life's purpose
Carrying out this heart project has meant a great deal to me.
I even exhibited many of my artworks at the print shop during that time.
Due to the major conflict, I was allowed to transfer almost my entire salary to the repayment of a house.
A house from which I could, in fact, be evicted under threat of police.
With great difficulty, I managed to rent a small room from artist friends in Amsterdam-Noord.
Whenever I went home to visit my children, I had to sleep at a campsite several times, and "so-called lawyers" even managed to arrange for my then-in-laws (with whom the conflict had started) to "supervise" my stay in, of all places, my own home.
There was absolutely no guidance whatsoever and I was often verbally abused during my stay.
My son, barely four years old, was already being kept from school by his mother before our divorce, simply because she was going crazy in Zoetermeer (the city she apparently fled for a reason). Shortly after my departure, he was even pulled out of school for a second time, and then (within a year) for a third time by his supposedly loving mother.
Of course, these kinds of actions led to a lot of trouble. Ultimately, I stopped paying all the bills for the house I was no longer allowed to live in, so that I could at least keep a little bit of money to survive.
The newspaper about the hearts that I personally wanted to give my son at that time had been torn to pieces right in front of him. Yet, for several reasons, this newspaper proved to be a great success in my new search for real love.
PERSONALLY DISTRIBUTING THE NEWSPAPER ABOUT THE HEART
DRIVED ME TO REAL LOVE
When I wanted to publish a newspaper about the hearts, I involved not only my (international) fellow artists in the newspaper about the hearts, but also my colleagues from the printing house in Diemen where I worked at the time. They helped me not only with the newspaper's design and production, but also with the possibility of organizing a very large painting exhibition.
A kind colleague also helped me create a personal website for my drawings and paintings, and the same colleague (from Hong Kong) referred me to the "FRIENDSTER" network. This was the forerunner of the well-known "FACEBOOK."
This network ultimately led me to "REAL LOVE," all the way on the other side of the world.
And I haven't even mentioned two heart-shaped newspapers that I personally wanted to present to two very special Dutch artists.
Strangely enough, these two artists pointed me toward a path of TRUE LOVE.
And after years of requests from the Royal Library in The Hague, I finally started publishing dozens of free digital heart-shaped newspapers. I also deposited a stack of heart-shaped newspapers at the Royal Library in The Hague.
See: https://hartenkrant.jouwweb.nl/
Het vinden van je levensdoel is een diepgaand proces dat vaak wordt gezien als een essentieel onderdeel van persoonlijke groei en vervulling. Het is een zoektocht naar de kern van wie je bent en wat je wilt bijdragen aan je directe omgeving. Hoewel het soms lijkt alsof sommige mensen hun levensdoel moeiteloos vinden, is het voor de meesten een reis vol zelfreflectie, experimenteren en geduld.
Levensdoel vinden "De betekenis"
Een levensdoel kan worden gezien als de reden waarom je ’s ochtends uit bed komt. Het is datgene wat je energie en motivatie geeft, zelfs in moeilijke tijden.
Een levensdoel is niet één specifieke taak of carrière; het is eerder een onderliggend thema of missie die door verschillende aspecten van je leven heen kan lopen.
Voor sommigen is hun levensdoel verbonden met hun werk, terwijl anderen het vinden in relaties, hobby’s of service aan anderen.
De rol van zelfkennis
Zelfkennis is cruciaal bij het vinden van je levensdoel. Dit betekent dat je moet weten wat je waarden zijn, wat je drijft, wat je talenten en passies zijn. Vaak begint het proces met het stellen van vragen zoals: “Wat vind ik echt belangrijk in het leven?”
“Waar word ik gelukkig van?”
en “Hoe kan ik een positieve impact maken?”
Reflecteren op je eigen levenservaringen en de lessen die je daaruit hebt geleerd, kan ook helpen bij het ontdekken van patronen die wijzen op wat jou echt voldoening geeft.
De weg naar het ontdekken van je levensdoel
Het vinden van je levensdoel is geen vastomlijnd proces; het is eerder een reis met vele wendingen. Het kan nuttig zijn om verschillende dingen uit te proberen, nieuwe ervaringen op te doen en jezelf open te stellen voor nieuwe mogelijkheden. Soms ontdek je je levensdoel door te doen en te reflecteren op wat je hebt geleerd. Dit kan betekenen dat je nieuwe hobby’s verkent, andere carrière paden onderzoekt of vrijwilligerswerk doet in verschillende sectoren.
Een ander belangrijk aspect is het luisteren naar je intuïtie en gevoelens. Vaak voelen we intuïtief aan wanneer iets juist voor ons is, ook al kunnen we het misschien niet direct onder woorden brengen. Dit innerlijke kompas kan je leiden naar situaties en ervaringen die aansluiten bij je levensdoel.
De valkuil van perfectionisme
Veel mensen raken verstrikt in de gedachte dat hun levensdoel iets groots en allesomvattends moet zijn. Dit kan leiden tot een verlammend gevoel dat ze nooit iets zullen vinden dat aan die hoge verwachtingen voldoet. Het is belangrijk om te erkennen dat een levensdoel ook in kleine dingen kan zitten, en dat het kan evolueren naarmate je groeit als persoon. Je levensdoel kan op dit moment zijn om liefdevolle relaties te onderhouden, een positieve invloed te hebben op je directe omgeving, of simpelweg om te leren en te groeien.
Acceptatie en aanpassing
Het is ook belangrijk om te beseffen dat je doel kan veranderen naarmate je ouder wordt en nieuwe ervaringen opdoet. Wat vandaag je levensdoel is, hoeft morgen niet meer je levensdoel te zijn. Flexibiliteit en bereidheid om je aan te passen zijn daarom essentieel. Je levensdoel is niet iets statisch, maar een dynamisch aspect van je leven dat mee-evolueert met je groei en veranderingen.
Innerlijke Stem
Het vinden van je levensdoel is een reis van zelfontdekking, experimenteren en aanpassing. Het vraagt om diepgaande zelfreflectie, de moed om nieuwe dingen te proberen, en de bereidheid om te luisteren naar je innerlijke stem. Uiteindelijk gaat het erom dat je een leven leidt dat in lijn is met je kernwaarden en dat je voldoening en vreugde geeft. Hoewel het proces uitdagend kan zijn, is de beloning een gevoel van richting, betekenis en vervulling in je leven.
Finding your life's purpose is a profound process often seen as an essential part of personal growth and fulfillment. It's a search for the core of who you are and what you want to contribute to your immediate environment. While it sometimes seems like some people find their life's purpose effortlessly, for most, it's a journey filled with self-reflection, experimentation, and patience.
Finding Life Purpose "The Meaning"
Life purpose can be seen as the reason you get out of bed in the morning. It's what gives you energy and motivation, even in difficult times.
Life purpose isn't one specific task or career; rather, it's an underlying theme or mission that can run through different aspects of your life.
For some, their life purpose is tied to their work, while others find it in relationships, hobbies, or service to others.
The Role of Self-Knowledge
Self-knowledge is crucial in finding your life purpose. This means knowing your values, what drives you, and what your talents and passions are. The process often begins with asking questions like: "What do I truly value in life?"
"What makes me happy?"
and "How can I make a positive impact?"
Reflecting on your own life experiences and the lessons you've learned from them can also help you discover patterns that point to what truly fulfills you.
The Road to Discovering Your Life Purpose
Finding your life purpose isn't a rigid process; rather, it's a journey with many twists and turns. It can be helpful to try different things, seek out new experiences, and open yourself to new possibilities. Sometimes you discover your life purpose by doing and reflecting on what you've learned. This might mean exploring new hobbies, exploring different career paths, or volunteering in different sectors.
Another important aspect is listening to your intuition and feelings. We often intuitively sense when something is right for us, even if we may not be able to put it into words right away. This inner compass can guide you to situations and experiences that align with your life purpose.
The Trap of Perfectionism
Many people get caught up in thinking their life purpose has to be something grand and all-encompassing. This can lead to a paralyzing feeling that they will never find anything that meets those lofty expectations. It's important to recognize that life purpose can also be found in small things and that it can evolve as you grow as a person. Your life purpose right now might be to cultivate loving relationships, to have a positive impact on those around you, or simply to learn and grow.
Acceptance and Adaptation
It's also important to realize that your purpose can change as you grow older and gain new experiences. What is your life purpose today may not be your life purpose tomorrow. Flexibility and a willingness to adapt are therefore essential. Your life purpose is not something static, but a dynamic aspect of your life that evolves with your growth and changes.
Inner Voice
Finding your life purpose is a journey of self-discovery, experimentation, and adaptation. It requires deep self-reflection, the courage to try new things, and the willingness to listen to your inner voice. Ultimately, it's about living a life that aligns with your core values and that brings you fulfillment and joy. While the process can be challenging, the reward is a sense of direction, meaning, and fulfillment in your life.
MIJN KINDEREN
zaterdag 30 augus 2025
Op vrijdag 29 augus 2024, heb ik een herhaalde poging willen doen om mijn beide kinderen opnieuw te willen ontmoeten.
Het is nog steeds een ongekend groot raadsel voor mij dat ik hun na mijn scheiding in het jaar 2003 nog nooit normaal te spreken heb kunnen krijgen.
Op 30 augustus 2025 werd ik dus door die zeer vreemde nieuwe echtgenoot van mijn exvrouw gebeld met de stellige verordening en zelfs een bedreiging van het gaan naar de politie om een paar foto's van Kay en Bebette van het internet te halen.
De website wordt zeker niet heel veel bezocht en ja, inderdaad mag men officieel niet ongevraagd foto's op een publiek internet plaatsen zonder toestemming en dat was ik me opnieuw niet echt bewust geweest.
Toch stoorde me opnieuw aan het feit dat deze beste man er nog steeds geen enkel besef van bleek te hebben van wat de werkelijke reden van de grote verwijdering tussen mij en notabene mijn eigen kinderen heeft kunnen zijn.
En dat hij hier zelfs nu voor een 2e keer tegenover mij wilde opspelen.
De beste man bleek dus werkelijk geen enkel besef te hebben van wat er in mij, na het niet meer normaal te zien kunnen krijgen van mijn eigen kinderen, heeft kunnen afsprelen. Of hij wil dit gewoon niet weten denk ik eigenlijk.
Sterker nog hij heeft destijds in het jaar 2003 zelfs tijdens de zogeheten verplichte omgangsmomenten met mijn kinderen in een zogeheten "omgangshuis" ingebroken in mijn auto, om zodoende mijn hele auto te willen volproppen met allemaal goederen die ik maar gauw weer terug moest ontvangen.
Dat de beste man zich hier voorheeft voor heeft willen laten gebruiken is natuurlijk ook al zeer bedenkelijk.
Het is nog steeds niet tot die "lieve meneer Schumacher" doorgedrongen van wat het voor een liefhebbende vader betekent als hij zijn eigen kinderen plotseling en zeer abrubt niet meer normaal te zien kan krijgen.
Ik kwam er achter dat er dus zeer grote leugens over mij verspreidt konden worden. En dat er bepaalde mensen, zoals die Schumachter, dit heel graag in stand willen houden.
Wat is dit toch met mensen?
En waarom was dat huwelijk dan in 2003 dan zo plotseling ontploft?
In plaats dat die "Schumacher" (waarvan ik de voornaam alweer vergeten ben) dit gegeven eens tot zich wil nemen, wil hij mij kwaad opbellen om mij te willen verordenen om de bewuste foto's van Kay en Babette van het internet af te halen.
Het is natuurlijk altijd vele malen beter om de werkelijke reden van een zeer grote onvrede kan aangeven. En dat men dan dus aan kan geven wat de werkelijke oorzaak van een dergelijke zeer extreme verwijdering kan zijn!
MY CHILDREN
Saturday, August 30, 2025
On Friday, August 29, 2024, I tried again to meet both of my children.
It's still a huge mystery to me that I've never been able to speak to them normally since my divorce in 2003.
So, on August 30, 2025, I received a call from my ex-wife's very strange new husband, urging him, and even threatening, to go to the police to remove a few photos of Kay and Bebette from the internet.
The website certainly isn't visited very often, and yes, officially, one isn't allowed to post photos on the public internet without permission, something I hadn't really been aware of.
Yet, I was still bothered by the fact that this man still seemed completely unaware of the real reason for the great rift between me and, of all people, my own children.
And that he was even trying to get into this with me for a second time.
So, this man truly seemed completely unaware of what might have been happening inside me after I couldn't see my own children normally anymore. Or maybe he just doesn't want to know, I guess.
In fact, back in 2003, during the so-called mandatory contact time with my children at a so-called "contact house," he even broke into my car, intending to fill it with all sorts of goods that I had to get back quickly.
The fact that this man was even willing to lend himself to this is, of course, also highly questionable. He truly hasn't even for a moment considered what might have been going on in me, as a truly loving father.
It still hasn't dawned on "dear Mr. Schumacher" what it means for a loving father when he suddenly and abruptly can no longer see his own children normally.
I discovered that outrageous lies could be spread about me. And that certain people, like that Schumacher, are very keen to perpetuate this.
What is it with people?
And why did that marriage suddenly explode in 2003?
Instead of that "Schumacher" (whose first name I've already forgotten) wanting to absorb this fact, he wants to call me angrily and order me to remove those photos of Kay and Babette from the internet.
It's always much better, of course, to be able to pinpoint the real reason for such profound dissatisfaction. And then to be able to pinpoint the real cause of such extreme alienation!
Het was op 29 augustus in ieder geval tot mijn gemak dat ik nog een paar foto's die ik ooit eens zonder notie had geplaatst, toen ik in het cafe Restaurant "Het Dorts Genoegen", met veel genoegen weer even een foto van Kay en mijn dochter te voorschijn kon halen, om het aan een personeelslid van dit restaurant te kunnen tonen.
Dit was omdat ik het vermoeden had dat Kay misschien wel de nieuwe echtgenoot van mijn dochter Babette was geworden.
Dit bleek niet zo te zijn.
Een man die voor het restaurant van "Dorts Genoegen " op een bankje zat en voor mij op die zekere "Kay" leek, had ik als eerste willen vragen of hij Kay heette. Maar hij antwoordde dat hij dat niet was.
Ik ging dus naar binnen bij het Dorts Genoegen en bestelde een koffie.
Toen kwam de bewuste man bij mij langs en vroeg hij mij waarom ik hem had gevraagd waarom hij Kay zou heten?
Ik antwoordde hem hierop en ik vroeg hem nogmaals of hij werkelijk niet Kay heette? Maar hij antwoordde "Nee!"
Ok, dan had ik het misschien helemaal verkeerd gedacht en tijdens mijn koffie drinken bedacht ik me de mogelijkheid dat ik iemand van het personeel kon vragen of hij of zij misschien een foto van Kay kon herkennen. Ik bedacht me dat ik op een website over mezelf misschien nog wel een foto van Kay en Babette had geplaatst en dat bleek inderdaad zo te zijn.
Ik vond toen gelukkig nog een foto van Kay met mijn dochter en hield een vrouw van het personeel de foto voor en vroeg of ze Kay ook herkende?
Dat bleek gelijk raak te zijn en ze wees me gelijk de man aan en waar hij stond. Het was dus de man die mij tot 2x toe ontkend had dat hij Kay was. De bediender vroeg me toen nog: Hij heeft toch hopelijk niets verkeerds gedaan? Ik antwoorde haar: Nee hoor, ik wilde alleen graag weten of hij hier nog werkte.
Goed ik dronk mijn koffie op het vertrok toen naar waar ik hem gezien had, maar hij was er niet meer. Ik ging toen maar even naar de wc en besloot toen om hem toch even een schrijven te overhandigen en nam even plaats op de plaats waar ik hem gezien had. Tijdens mijn schrijven stond de bewuste Kay opeens voor mijn neus en bekende hij tot mij dat hij de bewuste Kay toch was. Maar dat hij en Babette uit elkaar waren en hij helemaal niets meer van haar wist. Enigszins verbaast vroeg ik hem natuurlijk waarom hij zijn naam eerst tegenover mij ontkend had? Maar daar gaf hij geen antwoord op en gaf slechts aan dat hij daar zo zijn reden voor had. (???)
Op 30 augustus 2025 bleek het van Kay ook een grote leugen te zijn dat hij helemaal niet meer wist waar Babette was. Via Babette had de heer Schumacher het uiteindelijk kenbaar willen maken. (???)
Maar goed het was in ieder geval gelukt om Babette hoe dan ook te kunnen bereiken, al was dat een zeer negatieve reactie. Tevens leefde een negatieve reactie ook nog steeds bij mijn zoon. En wat is de reden hiervan? Ik zou het echt niet weten!
Zeer kwalijke woorden van mijn zoon wisten mij zelfs een paar jaar geleden erg te raken.
Hij durfte zich toen zelfs te uiten in zelfs een bewering over een zelfmoord van mijn oudste broer Peter die ik eens met een zelfmoord had ontdekt.
Hij verkondigde toen dat hij zich mijn broer volkomen kon voortellen en dat hij hetzelfde zou hebben gedaan in zijn geval. Deze uitlating van notabene mijn eigen zoon, schokte mij zeer. Ik wist in ieder geval toen zeker dat er zeer negatief over mij was gesproken! Iets dat hijzelf blijkbaar toen nog steeds niet door had kunnen krijgen.
Mensen kunnen elkaar dus met woorden zeer moetwillig volkomen de grond in boren.
En de omgeving van mijn kinderen heeft dit dus zeer bewust gedaan. Ik had hier werkelijk nog steeds geen woorden voor.
Maar ik wil mijn eigen kinderen alles graag vergeven omdat er vanuit haat nooit geen liefde kan voort komen.
It was certainly convenient for me on August 29th to post a few photos I'd once posted without realizing it, when I was happily able to pull out a photo of Kay and my daughter at the cafe, Restaurant "Het Dorts Genoegen," to show it to a staff member.
This was because I suspected Kay might have become my daughter Babette's new husband.
This turned out not to be the case.
I first wanted to ask a man sitting on a bench in front of the restaurant, who looked like that certain "Kay" to me, if his name was Kay. But he replied that he wasn't.
So I went into the Dorts Genoegen and ordered a coffee.
Then the man in question came over and asked me why I'd asked him why he was called Kay.
I replied and asked him again if his name really wasn't Kay. But he replied, "No!"
Okay, maybe I'd been completely wrong, and while drinking my coffee, I considered asking a staff member if they might recognize a photo of Kay.
I realized I might have posted a photo of Kay and Babette on a website about myself, and it turned out I did.
Luckily, I then found a photo of Kay with my daughter and showed it to a staff member, asking if she recognized Kay.
She was spot on, and she immediately pointed out the man and where he was standing.
So it was the man who had denied twice that he was Kay. The clerk then asked me, "He hopefully hasn't done anything wrong, has he?" I replied,
"No, I just wanted to know if he still worked here."
Okay, I finished my coffee and then went to where I'd seen him, but he wasn't there anymore.
I then went to the bathroom and decided to hand him a letter after all, sitting down where I'd seen him.
While I was writing, the Kay in question suddenly appeared before me and confessed that he was indeed the Kay in question. But that he and Babette had broken up and he knew nothing about her anymore. Somewhat surprised, I naturally asked him why he had initially denied his name to me. But he didn't answer, only saying he had a reason. (???) On August 30, 2025, it turned out that Kay's claim to have no knowledge of Babette's whereabouts was a complete lie. Mr. Schumacher had ultimately tried to make it known through Babette. (???)
Anyway, I had at least managed to reach Babette, even though it was a very negative reaction. My son was also still harboring a negative reaction. And what's the reason for this? I honestly don't know!
Some very bad words from my son even managed to hurt me deeply a few years ago.
urtful words from my son even deeply affected me a few years ago.
He even dared to express himself, even claiming that my oldest brother, Peter, had committed suicide.
He declared that he could completely imagine my brother and that he would have done the same in his situation.
This statement, coming from my own son, shocked me deeply.
I knew then for sure that I had been spoken about in a very negative way! Something he apparently still hadn't grasped.
People can, therefore, very willingly and completely destroy each other with words.
And my children's environment did this very deliberately. I still had no words for it.
But I want to forgive my own children everything because love can never come from hate.
MIJN KINDEREN
Zeer blij was ik met de geboorte van mijn zoon Nando 1998 en met de geboorte van mijn dochter in 2002
Helaas heb ik ze maar kort echt mee kunnen maken en ontstond er in 2003, aanvankelijk door het verliezen van mijn baan en het daarna opvolgende advies van mijn toenmalige schoonvader om te gaan acteren in de praktijk, precies zoals hij dat zelf ook in zijn leven had gedaan. Het resulteerde tot een zeer ingewikkeld conflict waar vrijwel niemand iets van kon begrijpen. Het ophangen van gelogen verhalen in de praktijk, hebben altijd grote gevolgen voor de hele omgeving die het dan niet meer kan begrijpen. Daarom kan toneeel het beste uitsluitend plaatsvinden in de daarvoor bestemde ruimtes en dat is de plaats waar het theater mag en kan afspelen en dan dus in het oprechte beeld van woord en klank in beweging
MY CHILDREN
I was very happy with the birth of my son Nando in 1998 and with the birth of my daughter in 2002
Unfortunately, I was only able to experience them for a short time and in 2003, initially due to losing my job and the subsequent advice from my then father-in-law to start acting in practice, just as he had in his life done. It resulted in a very complicated conflict that virtually no one could understand. Telling lied stories in practice always has major consequences for the entire environment, which can then no longer understand it. That is why theater can best only take place in the designated areas and that is the place where theater may and can take place and therefore in the genuine image of word and sound in movement.
Omdat niets meer persoonlijk van mijn beide kinderen vernam schreef ik mijn zoon een afscheidsbrief. Een brief die ik niet meer aan heb heb verstuurd en hier heb willen plaatesn.
Hij wilde blijkbaar niets meer met mij te maken hebben.
Ik heb hem sinds zijn 4e levensjaar in 2003 werkelijk nooit meer echt normaal te spreken kunnen krijgen en dat doet pijn, maar moet ik natuurlijk accepteren.
Ik wilde hem nog 1 keertje vanuit mijn eigen standpunt uiitleggen hoe het allemaal is gekomen en Ik schreef hem:
Je wilde niet meer reageren op mijn schrijven van gistermiddag.
En dat is natuurlijk je goed recht,
Maar wat ik je nog wel even wilde laten weten is dat ik vandaag wakker werd gebeld door die zeer vreemde stiefvader van je die mij opnieuw de les dacht te kunnen voorschrijven.
Ik kan me nog goed herinneren hoe deze vreemde man nog eens samen met jou bij mij over de vloer kwam.
Wat was dat toch voor een rare man uit Oudewater?
Ja, misschien een mogelijke succsvolle koppeling van eens onze gezamenlijke vriendin Brenda, de vriendin die ik in 2003 als eerste te hulp had willen roepen, na het zeer grote conflict met je oma en je moeder die altijd "Leentje" voor mij was.
Dit dus op het bewuste moment waarop ik helaas, zonder het te kunnen weten . iets zeer pijnlijks bij je schoonmoeder, naar boven had gehaald.
Je oma was dus de eerste die een hele grote breuk heeft willen veroorzaken, en dat had werkelijk een reden die ik een jaar later van haar vroegere vriend ( Fred Delfgaauw) had kunnen vernemen.
Dat wat Fred Delfgaauw mij had verteld was iets waar ik heel erg van was geschrokken en het bijna niet kon geloven. Enfin ik wil dat liever niet allemaal weer naar boven halen, maar dat wat hij me vertelde, heeft me zeker enorm aangegrepen.
Het is zeker verstandig voor je om deze werkelijke situatie eens goed tot je door te laten dringen. Ga maar eens naar een voorstelling van Fred Delfgaauw en spreek hem gewoon maar eens aan. Want dan zie je zelf hoe hij echt zonder haat tegenover je oma staat en kijk eens naar een youtube fragment waarin hij in uiterelijk opzicht, een zeer grote gelijkenis met je oma uitbeeld. ( ..en dan dus natuurlijk als iemand die zogenaamd heel erg veel rookt (iets dat je oma nooit heeft gedaan natuurlijk) , maar zeker wel op zoek moest gaan naar een nieuwe liefde. Dit laatste was zeker iets dat Fred zijn vroegere vriendin toe had willen wensen)
Fred had in die tijd een zeer heftige openbaring gekregen van een toenmalige vriendin en dat heeft hij toen zijn vriendin Leni ( je oma) gewoon moeten vertellen. Hij kon niet anders en dat kan ik me nog steeds heel erg goed voorstellen.
En omdat dit gegeven werkelijk gebeurd is, wil ik je dit toch een keertje heel erg duidelijk laten weten. Want ik vermoed dat dit gegeven werkelijki nog nooit tot je is doorgedrongen.
En wil je mij ooit na dit schrijven nog eens een keertje normaal te woord staan voor eindelijk eens een normaal gesprek, laat me dit dan zeker weten. Je bent altijd van harte welkom, maar laat die rare meneer Schumacher zeker niet met je meekomen, want hij komt er bij mij niet meer in voordat hij zijn excuses aan mij heeft aangeboden.
Because I didn't hear anything more personally from either of my children, I wrote my son a farewell letter. A letter I never sent, and I wanted to post here.
Apparently, he didn't want anything to do with me anymore.
I've never been able to speak to him normally since he was four years old in 2003, and that hurts, but I have to accept it.
I wanted to explain to him one more time from my own point of view how it all came about and I wrote to him:
You didn't want to respond to my letter yesterday afternoon.
And that's your right, of course.
But what I did want to let you know is that I woke up today with a call from that very strange stepfather of yours who thought he could lecture me again.
I can still remember how this strange man came to my house with you.
What kind of strange man from Oudewater was that? Yes, perhaps a potentially successful connection between our mutual friend Brenda, the friend I first wanted to call on for help in 2003, after the huge conflict with your grandmother and your mother, who was always "Leentje" to me.This happened at the very moment when, unfortunately, without knowing it, I had brought up something very painful with your mother-in-law.
So, your grandmother was the first to want to cause a huge rift, and there really was a reason for it, which I learned a year later from her former boyfriend (Fred Delfgaauw).
What Fred Delfgaauw told me was something that really shocked me and I could hardly believe it. Anyway, I'd rather not dredge it all up again, but what he told me certainly affected me deeply.
It would certainly be wise for you to really let this real situation sink in. Just go to a show by Fred Delfgaauw and just talk to him. Because then you will see for yourself how he really feels about your grandmother without any hatred and watch a YouTube clip in which he, in physical terms, portrays a very strong resemblance to your grandmother. ( ..and then of course as someone who supposedly smokes a lot (something your grandmother never did of course), but certainly had to look for a new love. The latter was certainly something Fred would have wanted to wish for his former girlfriend)
At that time, Fred had a very powerful revelation from a then-girlfriend, and he simply had to tell his girlfriend Leni (your grandmother). He had no choice, and I can still imagine that very well.
And because this actually happened, I want to make this perfectly clear to you. Because I suspect this fact has never really sunk in.
And if you ever want to speak to me normally again after this, for a normal conversation, please let me know.
You're always welcome, but definitely don't let that strange Mr. Schumacher come with you, because he won't be coming back to my house until he apologizes.
As your real father, I would like to pray for you that you will not want to continue in real hatred. (This is for you and for Babette)
Hans
Een oude vriend van mijn voormalige schoonmoeder maakte een voorstelling over de "wachtkamer van de Liefde" en plaatste daar als eerste een pop in die voor mij een zeer grote gelijkenis vertoonde met mijn voormalige schoonmoeder. Fred had in 2004 mei persoonlijk opgebeld om me te vertellen van wat er tussen mijn exfamilie en hem was voorgevallen en dat is een zeer grote schok voor mij geweest.
An old friend of my former mother-in-law created a show about the "Waiting Room of Love" and was the first to feature a doll that, to me, bore a striking resemblance to my former mother-in-law. Fred had personally called me in May 2004 to tell me about what had happened between him and my ex-family, and that was a huge shock to me.
ik mis mijn beide kinderen!
ik kwam er op 31-8-2025 achter dat ik werkelijk niets ben in hun ogen
en dat doet pijn
vanaf de verwijdering in 2003 kon ik hun immers nooit meer alleen ontmoeten
hun beeld is dus een uiterlijk gevormd beeld
en nooit gebasseerd op een werkelijk beeld.
I miss both my children!
On August 31, 2025, I discovered that I'm truly nothing in their eyes,
and that hurts.
After the separation in 2003, I've never been able to meet them alone again.
Their image is therefore an outwardly formed image
and never based on a real one.
Maak jouw eigen website met JouwWeb