BOEKEN INSPIRATIE

Een geweldige zeer fantastisch exemplaar in de kunst van de fotografie. Mijn eigen vader die fluitist was bij het Frysk Orkest inspireerde mij zeker met zijn zeer grote liefhebberij om te fotograferen. Ik ben dan ook niet voor niets een afgestudeerd fotograaf geworden die het geluk heeft gehad om zeer grote Nederlandse leermeesters te hebben zoals bijvoorbeeld Cor Jaring en als gastdocent nog eens Paul Huf. Kijken dus je dus niet met je neus, maar met je ogen. Kan ik jou inspireren met dit fantastische boek? Breng dan zeker een bod uit. Dit boek was in zijn tijd ook zeer prijzig, maar zeker geweldig!

A great very fantastic specimen in the art of photography. My own father, who was a flutist with the Frysk Orchestra, certainly inspired me with his great passion for photography. It is not without reason that I became a graduated photographer who was fortunate to have very great Dutch teachers such as Cor Jaring and Paul Huf as a guest teacher. So you don't look with your nose, but with your eyes. Can I inspire you with this fantastic book? Then be sure to make an offer. This book was also very pricey in its time, but certainly great!

The "FREEWAYS" of Los Angeles

That is also America, a country full of movement and unrest! When the offices close and the men drive to their mostly distant homes or the women rush home in their own cars after shopping at the supermarket, then it is "rush hour", that famous hour between 5 and 6 afternoon. In street traffic all hell seems to have broken loose and on the highways it rushes, whirrs and flashes past you, and all of that - it is almost ghostly - almost silent.

A mysterious, hunting procession of ghosts that doesn't seem to want to end. At first I was a bit taken aback, on one of those bridges built with the latest technical perfection, which are the arterial roads of Los Angelos, because the exposure meter was still moving with great difficulty. So I just kept the camera pressed on the flat top of the parapet and exposed - for the bottom photo - for about 2 seconds, ignoring the cars, which were moving quite slowly. The effect is formed by the - deliberate - blur, which further underlines the silent gliding. Then I hurried to the nearest bridge from which I could see the dimming horizon. There too, there was no point in taking a snapshot. That's why I closed my lens to the smallest aperture, held the camera firmly on the balustrade again and counted to 60. Nothing can be seen of the individual cars anymore; instead, the taillights and headlights have drawn long paths of light through the gathering night. The small lens opening allowed me to expose for a long time without overexposing the sunset red.

De "FREEWAYS" van Los Angelos

Ook dat is Amerika, land vol beweging en onrust! Als de kantoren sluiten en de mannen naar hun meestal verafgelogen woningen rijden of de vrouwen zich, na hun inkopen op de Supermarket, in hun eigen wagen naar huis haasten, dan is het "rushhour", dat betroemde uur tussen 5 en 6 namiddags. In het straatverkeer lijkt de hel wel losgebroken en op de auto-snelwegen raast, snort en flitst het aan u voorbij, en dat allemaal - het is haast spookachtig - bijna geluidloos.

Een geheimzinnige, jagende stoet van geesten, die maar niet schijnt te willen eindigen. Ik stond in het eerst wat van mijn stuk gebracht, op een van die met de nieuwste technische perfectie gebouwde bruggen, die de uitvalswegen van Los Angelos, want de belichtingsmeter sloeg nog maar heel moeizaam een beetje uit. Daarom hield ik toen de camera maar op de vlakke bovenkant van de borstwering gedrukt en belichtte - voor de onderste foto - ongeveer 2 seconden, geen rekening houdend met de auto's, die overigens tamelijk langzaam reden. Het effect wordt gevormd door de - doelbewuste - onscherpte, die  het geruisloze voortglijden nog onderstreept. Toen haastte ik mij naar de dichtsbijzijnde brug van waaruit ik de schemerig wordende horizon kon zien. Ook daar viel er niet te denken aan een momentopname. Daarom draaide ik mijn objectief tot op het kleinste diafragma dicht, hield de camera weer vast op de balustrade gedrukt en telde tot 60. Van de afzonderlijke auto's is niets meer te zien; in plaats daarvan hebben de achterlichten en de koplampen lange  lichtbanen door de invallende nacht getrokken. De kleine lensopening maakte mij mogelijk lang te belichten zonder dat het avondrood daarbij overbelicht werd.